عوامل مختلفی باعث ایجاد انواع سرطان میشوند. تحقیقات بر روی این عوامل همچنان ادامه دارد و محققان به دنبال راههای بیشتری برای پیشگیری از ابتلا به این سرطان هستند. اگرچه هیچ راه اثبات شدهای برای پیشگیری کامل از سرطان پستان وجود ندارد، اما میتوان خطر ابتلا به آن را کاهش داد.
گزینههای زیر میتوانند برای کسانی که در معرض خطر بالاتری هستند، مفید واقع شوند.
1. سبک زندگی سالم برای پیشگیری از سرطان پستان
الف) ورزش و فعالیت بدنی
فعالیت بدنی میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش دهد. طبق مطالعاتی که در سال 2014 منتشر شد، در زنانی که یک تا دو ساعت در هفته پیادهروی تند دارند، خطر ابتلا به سرطان پستان تا 18% کاهش می‌یابد. ورزش همیشه به معنای تمرینات سنتی باشگاه نیست. میتوانید با بچه‌ها بدوید و یا یک بازی ورزشی انجام دهید.
ب) ترک الکل
خطر ابتلا به سرطان پستان در زنانی که روزانه دو تا پنج لیوان نوشیدنی الکلی مصرف میکنند، نسبت به زنانی که الکل مصرف نمی‌کنند، یک و نیم برابر بیشتر است.
ج) ترک سیگار
مطالعات متعددی ارتباط بین سیگار کشیدن و خطر ابتلا به سرطان پستان و همچنین خطر عود آن را نشان دادهاند. اعتقاد بر این است که استنشاق دود دست دوم نیز در افزایش خطر نقش دارد.
د) رژیم غذایی بدون چربی
رژیم غذایی کم چربی نه تنها خطر چاقی را کاهش میدهد، بلکه میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را نیز کاهش دهد. مشخص شده است که استروژن نقش مهمی در ایجاد سرطان پستان دارد و بافت چربی حاوی مقادیر کمی از این هورمون است. تاکنون هیچ تحقیق قطعی در مورد تاثیر مصرف چربی در خطر ابتلا به سرطان پستان انجام نشده است، اما مطالعات متعدد به این نتیجه رسیدهاند که چاقی نقش مهمی در ایجاد سرطان پستان دارد.
ه) در صورت تمایل، اقدام سریع‌تر در جهت بارداری
همیشه نمیتوان بطور دقیق برای بارداری برنامه ریزی کرد، اما تحقیقات نشان داده است که نداشتن فرزند بیولوژیک یا داشتن اولین فرزند در اواسط 30 سالگی یا بعد از آن، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش میدهد.
و) شیردهی
محققان بر این باورند که ماه‌های بدون پریود در دوران بارداری و شیردهی، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش دهد. این نتایج منطبق بر داده‌هاییست که نشان میدهد قاعدگی دیرهنگام و یائسگی زودرس نیز خطر را کاهش میدهند. این موارد در واقع فرد را در معرض استروژن کمتری قرار میدهد. قرار گیری در معرض استروژن یکی از عوامل خطر ابتلا به سرطان پستان میباشد.
2. راهکارهای پیشگیری از ابتلا به سرطان پستان برای زنانی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند
اگر در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان هستید (به عنوان مثال، به دلیل داشتن سابقه خانوادگی قوی سرطان پستان، یا جهش در ژن‌هایی مانند BRCA1 و BRCA2 که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش میدهند)، میتوانید برای کاهش احتمال ابتلا به این سرطان، موارد زیر را در نظر بگیرید.
الف) آزمایش و مشاوره ژنتیک
برخی از افراد جهشهای ژنی خاصی را به ارث میبرند که میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان (و احتمالاً سایر سرطان‌ها) را افزایش دهد (این جهشها در بخش عوامل خطر ابتلا به سرطان پستان شرح داده شده است). آزمایش ژنتیک میتواند به دنبال جهش در برخی از این ژنها باشد. با اینکه آزمایش ژنتیک میتواند برای برخی از افراد مفید باشد اما همه نیازی به آزمایش ندارند و هر فرد باید به دقت مزایا و معایب آزمایش را در نظر بگیرد.
اگر به دلیل سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان پستان، نگران افزایش خطر خود هستید، با پزشک خود صحبت کنید.
به عنوان اولین قدم، ممکن است پزشک از یکی از ابزارهای ارزیابی خطر که امروزه در دسترس است استفاده کند. این مدل‌های ریاضی از سابقه خانوادگی و سایر عوامل استفاده میکنند تا به شما و پزشکتان کمک کنند تا در مورد خطر ابتلا به جهش ژنی ارثی BRCA اطلاعات بهتری کسب کنید. اما این ابزارهای ارزیابی کامل نیستند و هر کدام ممکن است نتایج متفاوتی به دست آورند، بنابراین پزشکان همچنان در تلاش هستند تا بهترین روش استفاده از آنها را بیابند.
صرف نظر از اینکه کدام یک از این ابزارها استفاده میشود، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که از صحبت با یک مشاور ژنتیک یا سایر متخصصان بهداشتی که در زمینه مشاوره ژنتیک آموزش دیدهاند، بهرهمند شوید. آنها میتوانند سابقه خانوادگی شما را با جزئیات بررسی کرده و ببینند چقدر احتمال دارد که شما یک سندرم سرطان خانوادگی مانند HBOC داشته باشید. مشاور همچنین میتواند آزمایش‌های ژنتیکی را برای شما شرح داده و به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا آزمایش ژنتیک برای شما مناسب است یا خیر. اگر تصمیم به انجام آزمایش گرفتید، مشاور ژنتیک (یا سایر متخصصان سلامت) میتوانند به شما و احتمالاً سایر اعضای خانواده توضیح دهد که نتایج بدست آمده به چه معنی هستند.
برخی از گروههای متخصص دستورالعملهایی را تدوین کردهاند و طبق آن پزشک تصمیم میگیرد که آیا فرد به مشاوره و آزمایش ژنتیک برای بررسی جهش BRCA و دیگر جهشها، نیاز دارد یا نه. این دستورالعمل ها می توانند پیچیده باشند و همه پزشکان با آنها موافق نیستند، اما به طور کلی شامل دو گروه اصلی از افراد میشود:
– اکثر پزشکان موافقند که مشاوره و آزمایش در موارد زیر میتواند برای افرادی که قبلا به این سرطان مبتلا شدهاند مفید باشد:
- سرطان پستان در سنین پایین تشخیص داده شده است.
- فرد به سرطان پستان سه‌گانه منفی مبتلا بوده است.
- در یک خانواده فرد دومی نیز به سرطان مبتلا شده است.
- فرد از نژاد یهودی اشکنازی است
- سابقه خانوادگی سرطان پستان (به ویژه در سنین پایین یا در مردان)، سرطان تخمدان، سرطان پانکراس یا سرطان پروستات در خانواده وجود دارد.
– مشاوره و آزمایش ژنتیک ممکن است برای سایر افرادی که در معرض خطر جهشهای ژنی ارثی هستند نیز توصیه شود، از جمله:
- افراد با سابقه خانوادگی شناخته شده جهش ژن brca و یا دیگر جهشها.
- زنان مبتلا به سرطان تخمدان یا سرطان پانکراس، یا مردانی که سرطان پستان، پانکراس، یا سرطان پروستات در مراحل بالا یا متاستاتیک در آنها تشخیص داده شده است.
- افراد با سابقه خانوادگی سرطان پستان در سنین پایین، بیش از یک عضو خانواده مبتلا به سرطان پستان، یا سرطان پستان در یکی از اعضای مرد خانواده
- افراد دارای یکی از اعضای نزدیک خانواده با سابقه سرطان تخمدان، سرطان پانکراس یا سرطان متاستاتیک پروستات.
آزمایش ژنتیک چگونه انجام میشود؟
آزمایش ژنتیک را میتوان بر روی نمونه‌های خون یا بزاق، یا با استفاده از سواب داخل گونه انجام داد. نمونهها برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده میشوند.
جهشهای احتمالی زیادی در ژن‌های BRCA وجود دارد. آزمایش میتواند به دنبال یک (یا چند جهش) خاص بوده و یا میتوان آزمایش‌های گستردهتری را برای جستجوی بسیاری از جهشهای مختلف BRCA انجام داد. برای مثال، اگر فردی به دلیل داشتن یک عضو خانواده با جهش شناخته شده BRCA در حال آزمایش است، آزمایش ممکن است فقط بر روی آن جهش خاص متمرکز شود. در افراد یهودی تبار اشکنازی، آزمایش ممکن است بر روی جهش‌هایی از BRCA متمرکز شود که در این گروه از افراد شایع‌تر است. اما اگر دلیلی برای مشکوک شدن به یک تغییر ژنی خاص وجود نداشته باشد، آزمایش احتمالاً به دنبال جهشهای مختلف BRCA خواهد بود. بسته به شرایط، آزمایش ممکن است برای بررسی تغییرات در سایر ژنها نیز انجام شود.
آزمایش ژنتیک کامل نیست. ممکن است آزمایشها برای برخی از افراد پاسخ روشنی ارائه نکنند. به همین دلیل است که ملاقات با یک مشاور ژنتیک یا متخصص ژنتیک سرطان قبل از آزمایش اهمیت زیادی دارد.
نتایج آزمایشات ژنتیکی ممکن است به شرح زیر باشد:
- برای جهش آزمایش شده مثبت است:
اگر آزمایش یک جهش مهم را پیدا کند، ممکن است اقداماتی برای کمک به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان (یا سایر سرطان‌ها) انجام شود. اگر قبلا سرطان پستان برای شما تشخیص داده شده است، یک نتیجه مثبت ممکن است بر گزینههای درمانی سرطان پستان شما تاثیر بگذارد.
- برای جهش(های) آزمایش شده منفی است:
فهمیدن اینکه این آزمایش جهشی را پیدا نکرده است، میتواند اطمینان بخش باشد. اما مهم است که بدانید نتایج آزمایش ژنتیک همیشه نمیتواند تضمین کند که شما در معرض خطر بیشتر قرار ندارید. به عنوان مثال، ممکن است این احتمال وجود داشته باشد که یک تغییر ژنی داشته باشید که در حال حاضر آزمایش نشده است.
- بی‌نتیجه:
در برخی موارد، آزمایش ممکن است نتواند به طور قطعی بگوید که آیا شما جهش ژنی دارید یا خیر.
- وجود یک تغییر ژنی با اهمیت ناشناخته:
این بدان معنی است که آزمایش یک تغییر ژنی را پیدا کرد، اما مشخص نیست که آیا این تغییر خاص بر خطر ابتلا به سرطان پستان در شما تاثیر میگذارد یا خیر.
نتایج آزمایش‌های ژنتیکی گاهی اوقات میتوانند پیچیده یا گیج‌کننده باشند، به همین دلیل مهم است که با کمک یک مشاور ژنتیک یا متخصص ژنتیک سرطان آنها را بررسی کنید.
ب) استفاده از دارو برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان
در زنان خاصی که در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند میتوان برای کمک به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان، از داروهای خاصی استفاده کرد.
- تاموکسیفن و رالوکسیفن
تاموکسیفن و رالوکسیفن تنها داروهایی هستند که در ایالات متحده برای کمک به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان تایید شدهاند. مطالعات نشان دادهاند که تاموکسیفن و رالوکسیفن خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان با خطر بالاتر از حد متوسط را کاهش میدهند. البته این داروها میتوانند خطرات و عوارض جانبی خاص خود را داشته باشند.
هر دوی این داروها، تعدیل کنندههای انتخابی گیرنده استروژن[1] (SRMs)هستند. این داروها تنها در برخی از بافتهای بدن بر علیه هورمون استروژن عمل میکنند (یا آن را مسدود میکنند)، اما تاثیری بر دیگر بافتها ندارند. استروژن میتواند باعث رشد سلولهای سرطان پستان شود. هر دوی این داروها دریافت استروژن را در سلولهای پستان مسدود میکنند، به همین دلیل است که میتوانند در کاهش خطر سرطان پستان مفید باشند.
این داروها بیشتر به دلایل دیگر استفاده میشوند:
- تاموکسیفن عمدتا برای درمان سرطان پستان با گیرنده هورمونی مثبت استفاده میشود.
- رالوکسیفن بیشتر برای پیشگیری و درمان پوکی استخوان در زنان یائسه استفاده میشود.
هنگامی که از این داروها به هدف کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان استفاده میشود، طول مدت مصرف معمولا 5 سال است. هر دو دارو قرصهایی هستند که یک بار در روز مصرف میشوند؛ البته تاموکسیفن به شکل مایع نیز موجود است. رالوکسیفن فقط برای زنان یائسه تایید شده است اما تاموکسیفین گزینهایست برای زنان یائسه و همچنین آنهایی که این مرحله را پشت سر نگذاشتهاند.
تاثیر این داروها بر خطر ابتلا به سرطان پستان در مطالعات مختلف متفاوت بوده است. هنگامی که نتایج همه مطالعات با هم جمع شوند، این داروها میتواند حدود 40% (بیش از یک سوم) این خطر را کاهش دهند.
اگرچه دارویی که میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را تا حدود 40% کاهش دهد، خوب به نظر میرسد، اما بدین معنی نیست که همه باید از آن استفاده کنند. انتخاب این راه پیشگیری به میزان خطر اولیه شما بستگی دارد. پزشک شما میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را بر اساس عواملی مانند سن، سابقه پزشکی و سابقه خانوادگی تخمین بزند و به شما کمک کند تا متوجه شوید که آیا مصرف این داروها برای شما مفید است یا نه.
عوارض جانبی احتمالی:
- علائم یائسگی
شایعترین عوارض جانبی این داروها علائم یائسگی است. گرگرفتگی و تعریق شبانه از جمله این موارد است. تاموکسیفن همچنین میتواند باعث خشکی و ترشحات واژن شود. دوره قاعدگی در زنانی که قبل از یائسگی تاموکسیفن مصرف میکنند، ممکن است نامنظم یا حتی متوقف شود. اگرچه اغلب پس از قطع دارو، قاعدگی دوباره شروع میشود، اما همیشه اینطور نیست و برخی از زنان یائسه میشوند. این احتمال در زنانی که در زمان شروع مصرف دارو نزدیک به یائسگی بودهاند، بیشتر است.
سایر عوارض جانبی جدی‌تر نادر هستند. لخته شدن خون و سرطان رحم از جمله این موارد هستند:
- لخته شدن خون
هم تاموکسیفن و هم رالوکسیفن خطر ایجاد لخته خون در ورید پا (ترومبوز وریدی عمقی) یا در ریهها (آمبولی ریه) را افزایش میدهند. این لختهها گاهی اوقات میتوانند باعث مشکلات جدی و حتی مرگ شوند. مطالعات عمدهای که این داروها را برای پیشگیری از سرطان پستان بررسی کردند، خطر کلی این لختههای خون در طی 5 سال درمان را کمتر از 1٪ تخمین زد. اگر در گذشته لخته خون جدی داشتهاید، این خطر میتواند بیشتر باشد، بنابراین به طور کلی این داروها برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان برای افرادی که سابقه لخته شدن خون دارند توصیه نمی‌شود.
از آنجایی که این داروها خطر ابتلا به لختههای خونی را افزایش میدهند، این نگرانی نیز وجود دارد که ممکن است خطر حمله قلبی یا سکته را نیز افزایش دهند، اگرچه این موضوع مشخص نیست. ممکن است بخواهید در مورد مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید، به خصوص اگر سابقه حمله قلبی یا سکته مغزی دارید، یا در معرض خطر ابتلا به آنها هستید.
- سرطانهای رحم
از آنجایی که تاموکسیفن در رحم مانند استروژن عمل میکند، میتواند خطر ابتلا به سرطانهای رحم، از جمله سرطان آندومتر و سارکوم رحم را افزایش دهد. به نظر میرسد که این افزایش خطر بیشتر بر زنان بالای 50 سال تأثیر میگذارد و زنان جوانتر در معرض خطر کمتری هستند. البته افزایش کلی در خطر ابتلا به سرطان رحم با مصرف تاموکسیفن کم است (کمتر از 1٪) و در عرض چند سال پس از قطع دارو به حالت عادی باز میگردد.
اگر به خصوص بعد از یائسگی، تاموکسیفن مصرف میکنید و خونریزی واژینال یا لکه بینی غیرطبیعی دارید، به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا اینها علائم احتمالی سرطان رحم هستند.
رالوکسیفن مانند استروژن در رحم عمل نمی کند و با افزایش خطر سرطان رحم مرتبط نیست.
- مهارکننده‌های آروماتاز
برای زنان یائسه که در معرض خطر بالاتر از حد متوسط برای ابتلا به سرطان پستان هستند و مصرف دارو را به‌عنوان روش پیشگیری انتخاب کردهاند، ممکن است به جای تاموکسیفن یا رالوکسیفن، داروهایی به نام مهارکننده‌های آروماتاز (AIs) پیشنهاد شود.
مهارکننده‌های آروماتاز با متوقف کردن آنزیم آروماتاز در بافت چربی، از تغییر هورمون‌های دیگر به استروژن جلوگیری کرده و سطح آن را کاهش میدهند. (استروژن میتواند باعث رشد سلولهای سرطانی پستان شود). البته این داروها مانع از ساخت استروژن توسط تخمدانها نمیشوند و فقط سطح استروژن را در زنانی که تخمدان آنها این هورمون را نمی‌سازد (مانند زنانی که قبلا یائسه شدهاند) کاهش میدهد. به همین دلیل، عمدتا برای زنانی که قبلا یائسه شدهاند تجویز میشود.
AI هایی که نقششان در کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان مشخص شده است عبارتند از:
– آناستروزول (آریمیدکس)
– اگزمستا (آروماسین)
این داروها، مانند تاموکسیفن، بیشتر برای درمان سرطان گیرندۀ هورمونی مثبت استفاده میشوند تا کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان. هنگامی‌که این داروها برای اهداف پیشگیرانه استفاده میشوند، طول مدت مصرف معمولا 5 سال میباشد. AIها اکثرا به‌صورت قرص بوده و یک بار در روز مصرف میشوند.
بااینکه این داروها در کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان مورد تایید FDA نیستند، اما برخی از گروههای متخصص آنها را به عنوان گزینه‌هایی (همراه با تاموکسیفن و رالوکسیفن) برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان یائسهای که در معرض خطر هستند، در نظر میگیرند. به عنوان مثال، این داروها میتوانند یک گزینۀ معقول برای زنانی باشند که خطر لخته شدن خون در آنها زیاد بوده و بنابراین نباید تاموکسیفن یا رالوکسیفن مصرف کنند.
– خطرات و عوارض جانبی
شایعترین عوارض جانبی AI علائم یائسگی مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه و خشکی واژن است.
این داروها همچنین میتوانند باعث درد عضلات و مفاصل شوند. این عارضۀ جانبی میتواند آنقدر جدی باشد که باعث قطع مصرف دارو شوند.
برخلاف تاموکسیفن و رالوکسیفن، AIها میتوانند فرایند نازک شدن استخوان‌ها را تسریع کرده و منجر به پوکی استخوان شوند. به‌همین دلیل، پزشکان اغلب قبل از شروع مصرف یکی از این داروها، بررسی تراکم استخوان را توصیه میکنند.
AI میتواند میزان کلسترول را نیز افزایش دهد. بنابراین زنانی که از قبل بیماری قلبی دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مشکلات قلبی باشند.
ج) استفاده از جراحی برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان
برخی از زنانی که در معرض خطر بسیار بالای ابتلا به سرطان پستان قرار دارند، ممکن است جراحی پیشگیرانه برداشتن پستان خود (ماستکتومی پیشگیرانه) را برای کاهش خطر انتخاب کنند.
- ماستکتومی پیشگیرانه، جراحی برداشتن یک یا هر دو پستان به منظور کاهش احتمال ابتلا به سرطان پستان است. انواع مختلفی از ماستکتومی وجود دارد که بسته به شرایط فرد یکی از آنها انتخاب میشود.
ماستکتومی پیشگیرانه میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را تا 90% یا بیشتر کاهش دهد، اما تضمین نمیکند که فرد به سرطان پستان مبتلا نشود. این مساله به این دلیل است که حذف تمام سلولهای پستان حتی با ماستکتومی امکان پذیر نیست. سلول‌هایی که باقی مانده‌اند ممکن است همچنان به سرطان تبدیل شوند.
موارد زیر میتوانند چنین جراحیهایی را برای پیشگیری از ابتلا به سرطان پستان در نظر بگیرند:
- داشتن جهش در ژن BRCA1 یا BRCA2یا برخی از ژن‌های دیگر که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش میدهند. این جهشها با آزمایش ژنتیکی مشخص میشوند.
- داشتن سابقه خانوادگی قوی سرطان پستان (مانند سرطان پستان در چند تن از بستگان نزدیک یا سرطان پستان در حداقل یکی از بستگان در سنین پایین)
- انجام پرتودرمانی قفسه سینه قبل از 30 سالگی
- ابتلا به سرطان در یک پستان (به خصوص اگر سابقه خانوادگی قوی وجود داشته باشد).
- مانند هر نوع جراحی دیگری ماستکتومی نیز میتواند خطرات و عوارض جانبی داشته باشد که برخی از آنها ممکن است بر کیفیت زندگی شما تاثیر بگذارد. به همین دلیل، جراحی پیشگیرانه معمولا برای زنانی که در معرض خطر متوسط یا کم ابتلا به سرطان پستان هستند، گزینه مناسبی نمیباشد.
- برای زنانی که وجود جهش BRCA1 یا BRCA2 در آنها تشخیص داده شده است و یا به شدت محتمل است، ممکن است اوفورکتومی پیشگیرانه (برداشتن تخمدانها) نیز توصیه شود.
- ماستکتومی پیشگیرانه ممکن است در دو موقعیت اصلی در نظر گرفته شود:
- – برای زنانی که در معرض خطر بسیار بالای سرطان پستان قرار دارند
- برای زنانی که در معرض خطر بسیار بالای ابتلا به سرطان پستان هستنده، برداشتن هر دو پستان (که به عنوان ماستکتومی پروفیلاکتیک دو طرفه شناخته میشود) قبل از تشخیص سرطان میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را تا حد زیادی کاهش دهد (اما از بین نمیبرد).
- متاسفانه هیچ راهی برای اطمینان از اینکه یک زن از این جراحی سود میبرد یا خیر وجود ندارد. اکثر زنانی که دارای جهش ژن BRCA1 یا BRCA2 هستند در دورهای از زندگی خود به سرطان پستان مبتلا میشوند. انجام ماستکتومی پیشگیرانه قبل از ایجاد سرطان میتواند سالها به زندگی آنها اضافه کند. اما همه زنان دارای جهش BRCA1 یا BRCA2 به سرطان پستان مبتلا نمیشوند. برای برخی از زنان، ممکن است جراحی فایدهای نداشته باشد. اگرچه این جراحی میتواند برای آنها آرامش خاطر نسبی به همراه آورد اما باید با عواقب بعدی آن مانند عوارض جانبی جسمی و روحی نیز دست و پنجه نرم کنند.
- – برای زنانی که قبلا به سرطان پستان مبتلا شدهاند
- برخی از زنانی که قبلا به سرطان پستان مبتلا شدهاند تصمیم میگیرند که پستان دیگر خود را همزمان با عمل جراحی برای برداشتن پستان سرطانی، خارج کنند. این عمل (که به عنوان ماستکتومی پروفیلاکتیک مقابل یا CPM شناخته میشود) میتواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان دوم کمک کند.
- این جراحی به احتمال زیاد برای زنانی که دارای عوامل خطر ابتلا به سرطان در پستان دیگر خود هستند گزینه خوبی است. اما برای زنانی که سابقه خانوادگی یا سایر عوامل خطر سرطان پستان ندارند، مزایای CPM کمتر مشخص است. ابتلا به سرطان پستان خطر ابتلا به سرطان در پستان دیگر را افزایش میدهد، اما میزان آن معمولا کم است و بسیاری از زنان این خطر را بیش از حد تخمین میزنند. با اینکه CPM خطر ابتلا به سرطان در دیگر را کاهش میدهد، اما شانس بیشتر زنان برای زندگی طولانیتر را افزایش نمیدهد.
- مسائل دیگری نیز میتواند در هنگام در نظر گرفتن CPM مورد توجه قرار بگیرند. به عنوان مثال، پس از ماستکتومی، پستانها ممکن است دیگر شبیه به هم نباشند، حتی اگر فرد عمل جراحی زیبایی پستان انجام دهد. برداشتن هر دو پستان (و احتمالا جراحی زیبایی پس از آن) میتواند کمک کند تا پستانها بعد از درمان متقارنتر به نظر برسند.
قبل از انجام این نوع جراحی، بسیار مهم است که با یکی از اعضای گروه پزشکی یا یک مشاور ژنتیک صحبت کنید تا متوجه شوید که در مقابل احتمال خطرات و عوارض جانبی چقدر ممکن است از آن سود ببرید. همچنین ممکن است بخواهید قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه آیا این جراحی برای شما مناسب است یا خیر، از پزشکهای دیگر نیز کمک بگیرید و همچنین با افراد دیگری که این جراحی را انجام دادهاند صحبت کنید.